Jakie są różne rodzaje paneli fotowoltaicznych?

Panele fotowoltaiczne monokrystaliczne – panele I typu

Jak sama nazwa wskazuje, do produkcji paneli fotowoltaicznych monokrystalicznych wykorzystano pojedyncze kryształki krzemu. Cechują się największą wydajnością, w przedziale 15-25%.

Wartość ta określa, ile z energii słonecznej padającej na panele fotowoltaiczne przetworzą one na energię elektryczną. Panele fotowoltaiczne często są czarne (stąd inna nazwa panele fotowoltaiczne full black), tworzą je cienkie, wielokątne płytki.

Jednakże przez kształt płytek, pomiędzy którymi tworzą się luki, nie wykorzystuje się całej powierzchni panelu fotowoltaicznego.

Ze względu na ich wysoką wydajność, panele fotowoltaiczne monokrystaliczne są dobrym wyborem, gdy mamy ograniczoną powierzchnię. Najlepiej sprawują się one w warunkach silnego nasłonecznienia.

Do zalet paneli monokrystalicznych zalicza się ich odporność na nieprzyjazne warunki atmosferyczne oraz trwałość.
Wadą są ceny wyższe niż paneli polikrystalicznych.

Panele fotowoltaiczne polikrystaliczne – panele II typu

Panele polikrystaliczne tworzy się z modułów łączących wiele kryształów krzemu. Charakteryzuje je błękitny kolor i kwadratowy kształt płytek. Dzięki temu wykorzystuje się całą powierzchnię ogniwa fotowoltaicznego.
Niestety ze względu na swoją niższą wydajność, zajmują większą powierzchnię niż panele monokrystaliczne o tej samej mocy.

Panele fotowoltaiczne polikrystaliczne są wydajniejsze od paneli fotowoltaicznych monokrystalicznych w warunkach gorszego nasłonecznienia czy promieniowania rozproszonego. Z tego powodu dla Polski poleca się stosowanie paneli fotowoltaicznych polikrystalicznych.

Zaletą paneli fotowoltaicznych polikrystalicznych jest ich cena, ponieważ są tańsze od paneli monokrystalicznych. Ze względu na ich dużą popularność, istnieje na rynku wielu producentów będących specjalistami produkcji paneli fotowoltaicznych polikrystalicznych.
Wadą paneli polikrystalicznych jest niższa wydajność, sięga ona maksymalnie 20%, choć standardowo mieści się w zakresie 14-18%.

Panele fotowoltaiczne cienkowarstwowe – panele III typu

Do grupy paneli fotowoltaicznych cienkowarstwowych zalicza się te z krzemu amorficznego, CdTe, CIS i CIGS. Wszystkie z nich mają stosunkowo niską cenę, która idzie w parze z niższą wydajnością. Niestety wymagają one wykorzystania droższych inwerterów solarnych, cechuje je również krótka żywotność.

Panele fotowoltaiczne cienkowarstwowe są mniej wrażliwe na zmiany temperatury, dzięki czemu latem pomimo nagrzewania się, efektywność nie ulegnie gwałtownej zmianie.

Ich efektywność jest dość niska i waha się w zakresie 6-14%. Efektywność określa, jaka część pochłoniętej energii słonecznej zostanie przetworzona na energię elektryczną. Można je poznać po brązowawym kolorze.

Panele fotowoltaiczne z krzemu amorficznego czyli krzemu niewyspecjalizowanego

Panele fotowoltaiczne z krzemu amorficznego cechują się niską wydajnością na poziomie 6-10%. Jest to maksymalna ilość energii elektrycznej, które są w stanie przetworzyć panele fotowoltaiczne z krzemu amorficznego.

Niestety ich sprawność znacznie się obniża z biegiem czasu. Wiąże się to ze spadkiem przewodnictwa krzemu w wyniku działania promieni słonecznych.

Panele fotowoltaiczne cienkowarstwowe z ogniw CdTe

Produkuje się panele fotowoltaiczne cienkowarstwowe z ogniw CdTe z kadmu ale w postaci półprzewodnika tellurku kadmu (angielska nazwa Cadmium telluride). Ich wydajność sięga 12%, tyle dostarczonej energii elektrycznej są w stanie dalej przetworzyć.

Zazwyczaj tworzy je jedno ogniwo fotowoltaiczne w przeciwieństwie do paneli monokrystalicznych, które mogą tworzyć nawet 72 komórek.

Panele fotowoltaiczne cienkowarstwowe z ogniw CIS i CIGS

Panele fotowoltaiczne z ogniw CIGS wykonuje się z miedzi, indu, galanu, selenu. Nazwa CIS pochodzi od nazw pierwiastków copper indium selenide (miedź, ind, selen). Nazwę CIGS tworzą nazwy pierwiastków copper indium gallium selenide (miedź, ind, galan, selen).

Wydajność paneli fotowoltaicznych z ogniw CIGS (czyli ilość otrzymanej energii elektrycznej, która zostaje przetworzona) osiąga maksymalnie 14% dzięki wykorzystaniu czterech pierwiastków. Do ogromnych zalet zalicza się wysoka zdolność przetwarzania promieniowania rozproszonego.