Grupy taryfowe zdefiniowane są w odniesieniu do Rozporządzenia Ministra Energii w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie energią elektryczną. Wyróżnia się:
- grupę taryf A, obejmującą odbiorców przemysłowych przyłączonych do sieci wysokiego napięcia (WN). W systemie energetycznym jest ich najmniej, a średnia ich ilość oscyluje wokół 0,002% wszystkich odbiorców energii elektrycznej w kraju. Do tej grupy odbiorców należą duże firmy odznaczające się znacznym poborem energii elektrycznej,
- grupę taryf B, którą stanowią tzw. odbiorcy przemysłowi, przyłączeni do sieci średniego napięcia (SN). Jest ich nieco więcej niż odbiorców z grupy A, ale odsetek firm korzystających z taryfy B nie przekracza 0,2 % wszystkich odbiorców,
- grupę taryf C, obejmującą firmy przyłączone do sieci niskiego napięcia (nn).
- grupę taryf G – gospodarstwa domowe i rolne (91% wszystkich odbiorców końcowych).
W 2019 r. do sieci krajowej przyłączonych było około 17,8 mln odbiorców końcowych, z czego aż 91 %. (16,2 mln), to odbiorcy należący do grupy taryfowej G.
Grupa taryfowa B jest więc grupą taryfową przeznaczoną do małej liczby odbiorców. Warto więc się upewnić że jest to taryfa przeznaczona dla nas.
Każda taryfa energii elektrycznej jest oznaczona literą i dwoma cyframi.
- grupę taryf A, obejmującą odbiorców przemysłowych przyłączonych do sieci wysokiego napięcia (WN).
- grupę taryf B, którą stanowią tzw. odbiorcy przemysłowi, przyłączeni do sieci średniego napięcia (SN).
- grupę taryf C, obejmującą firmy przyłączone do sieci niskiego napięcia (nn).
- grupę taryf G, obejmującą gospodarstwa domowe i rolne.
Pierwsza cyfra po literze wskazuje moc umowną: 1 dla odbiorców o mocy umownej nieprzekraczającej 40 kW, 2 dla odbiorców o mocy umownej przekraczającej 40 kW. Druga cyfra oznacza liczbę stref godzinowych w ramach których stosuje się daną cenę za kWh/MWh. Taryfa może być jednostrefowa (1), dwustrefowa (2) lub wielostrefowa (3 lub 4).
Każdy odbiorca energii elektrycznej w umowie na dostawę określa tzw. moc umowną, czyli moc, do jakiej dostosowana jest jego instalacja elektryczna oraz zabezpieczenia przedlicznikowe należące do zakładu dystrybucji energii.
W grupie taryfowej B odbiorcy podzieleni są na zasilanych z sieci średniego napięcia (ŚN) o mocy umownej poniżej 40 kW (B1X) oraz powyżej 40 kW (B2X). Pierwsi skorzystać mogą z taryfy B11 i B12, a drudzy z taryfy B21, B22, B23 i B24. Warto wiedzieć, że nie każdy sprzedawca prądu oferuje klientom taryfę B24, co warto wziąć pod uwagę przy wyborze sprzedawcy energii elektrycznej.
Taryfa B23 jest na przykład taryfą trójstrefową. Doba podzielona została w tym przypadku na szczyt przedpołudniowy, szczyt popołudniowy i na resztę doby.
W taryfie B24 wyróżnia się aż 4 strefy czasowe (szczyt przedpołudniowy, szczyt popołudniowy, dolina obciążenia, która obowiązuje na przykład w godzinach 01:00-05:00 w nocy oraz przez całą dobę w niedzielę i pozostałe godziny doby).
Taryfa B11 to więc taryfa energii elektrycznej przeznaczona dla dobiorców przemysłowych przyłączonych do sieci średniego napięcia (SN), z mocą umowną poniżej 40 kW korzystających z taryfy całodobowej (czyli jedna strefa cenowa przez całą dobę, siedem dni w tygodniu).
Wśród odbiorców taryfowych z grupy B najczęściej znajdują się m. in.:
- firmy o znacznym poborze energii elektrycznej (przedsiębiorstwa produkcyjne),
- hydrofornie,
- stacje paliw,
- gospodarstwa hodowlane (np. fermy kurze),
- gospodarstwa rolne ze szklarniami.
Przed podpisaniem umowy warto upewnić się, że bardziej korzystna dla firmy będzie właśnie taryfa B11, a nie na przykład taryfa B12. Choć trudno przewidzieć, co przyniesie przyszłość, zgodnie z sugestiami fachowców w dziedzinie elektroenergetyki, przyjmuje się, że taryfa B12 jest korzystna wyłącznie dla firm, których zużycie prądu w porze nocnej, a więc w godzinach dla których przewidziane są niższe stawki, wynosi co najmniej 30 % całego zużycia energii w ciągu doby.
O ile klienci grupy taryfowej G rozliczani są w zł za zużycie podawane w kWh, o tyle cena za energię w przypadku odbiorców zakwalifikowanych do grupy B dotyczy zużycia energii liczonego w MWh. Odbiorcy z grupy B11 są zaliczani do tzw. dużych odbiorców, dzięki czemu mogą liczyć na badziej atrakcyjne ceny energii elektrycznej, wynegocjowane ze sprzedawcą prądu.
Ceny za energię elektryczną w taryfie B nie są cenami zatwierdzanymi przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (URE), lecz cenami umownymi, ustalonymi na podstawie uzgodnień między firmą odbierającą energię elektryczną a sprzedawcą prądu.
Zarówno cena za MWh, jak i sposób rozliczenia to kwestie umowne pomiędzy firmą która jest odbiorcą energii, a sprzedawcą, który konstruuje ofertę w oparciu o dane o dotychczasowym zużyciu prądu (jeśli takie są dostępne), profilu działalności oraz planowanych przedsięwzięciach biznesowych firmy. Ustalając cenę na drodze negocjacji, firma powininna wziąć pod uwagę nie tylko cenę oferowaną przez sprzedawcę za 1 MWh, ale także inne składniki rozliczeń, m. in. opłatę handlową.
Właścicielami układu pomiarowego odbiorców przyłączonych do sieci niskiego napięcia (nn) jest, tak zwany, Operator Systemu Dystrybucyjnego (OSD) działający na danym terenie (np. ENEA na zachodniej części Polski, ENERGA na północy, INNOGY w Warszawie i obrębie stolicy, PGE na wschodzie, TAURON na południu). W przeciwieństwie do taryfy G, w przypadku taryf B i A, właścicielem, a zatem również podmiotem odpowiedzialnym za dopasowanie układu pomiarowego do wymagań dystrybutora, jest odbiorca energii. Jest to szczególnie istotne w dwóch sytuacjach:
- jeśli firma chce przyłączyć się do sieci średniego napięcia (SN) zamiast do sieci niskiego napięcia (nn),
- jeśli firma przyłączona już do sieci średniego napięcia (ŚN) chce zmienić sprzedawcę energii elektrycznej.
O ile w pierwszym przypadku oczywiste jest dostosowanie techniczne instalacji elektrycznej do nowych warunków dostawy, o tyle dla firm druga sytuacja niekoniecznie jest klarowna, tym bardziej, że w sposób oczywisty faworyzuje dotychczasowego sprzedawcę energii.
Zmiana sprzedawcy w grupie taryfowej B11 niesie za sobą konieczność dostosowania układów pomiarowych do wymagań TPA: Third-Party Access, czyli “zasada dostępu stron trzecich”. W przypadku energii elektrycznej, zasada dostępu stron trzecich oznacza mozliwość korzystania z lokalnego dystrybutora energii elektrycznej (ENEA, ENERGA, INNOGY, PGE, TAURON lub innego, lokalnego dystrybutora energii) w celu dostarczenia odbiorcy energii elektrycznej zakupionej od dowolnego sprzedawcy prądu.
Warto wiedzieć, że koszty takiego przedsięwzięcia mogą sięgać kilku, a nawet kilkunastu czy kilkudziesięciu tysięcy PLN w zależności od specyfikacji technicznych danego układu pomiarowego odbiorcy. Warto więc upewnić się, że oszczędności generowane w ramach zmiany sprzedawcy energii pokrywają koszt dostosowania układu pomiarowego firmy.
Jeśli firma uzna, że mimo konieczności dostosowania układów pomiarowych do pracy na średnim napięciu (ŚN), zmiana taryfy na B będzie dla niej korzystna, warto dobrze przeanalizować również oferty sprzedawców energii elektrycznej i porównać taryfy w grupie B. Należy zwrócić uwagę na:
- stawkę za 1 MWh,
- wysokość opłaty handlowej,
- możliwość negocjacji ceny za energię oraz opłaty handlowej,
- możliwość gwarancji stałej ceny w okresie obowiązywania umowy,
- możliwość optymalnego dostosowania oferty do potrzeb firmy,
- czas trwania umowy,
- obecność innych, ukrytych kosztów.
Chcesz obniżyć rachunki za prąd Twojej firmy ale nie masz czasu się tym zająć? Wypełnij formularz, wyślij nam swój ostatni rachunek za prąd a my przedstawimy Ci tańsze oferty. Zajmiemy się formalnościami za Ciebie bez dodatkowych kosztów dla Twojej firmy:
